تاریخ شفاهی ایرانشناسان و اساتید زبان فارسی ایتالیا (بخش اول)

پیش از پایان‌نامة دکترا، کار شمارش الکترونیکی کل غزلیات حافظ را که اولین تجربة تجزیه و تحلیل رایانه‌ای متون فارسی در جهان بود، پیش برده بودم. پس از آن تجربه، با استفاده از نرم افزار مربوط به غزلیات حافظ و بسط آن به برنامه‌های خاص دیگری برای پایان‌نامه دکترایم، به‌گونه‌ای هدفمند نشان دادم از نظر واژگانی و نحوی چه اختلافاتی میان سبک سه شاعر ایرانی، فرخی، حافظ و طالب آملی وجود دارد. این انتخاب از آنجا سرچشمه می‌گرفت که هر یک از این سه شاعر نماینده یک مکتب و یک سبک خاص، به ترتیب: سبک خراسانی، عراقی و هندی هستند. از طریق ابزارهای روش‌شناختی آمار واژگانی و «سبک‌سنجی» به عنوان دو روش علمی که براساس رویکردی ساختارگرا در مطالعه نوشته‌های شعری چند دهه گذشته، ظرفیت عظیم خود را نشان داده‌اند، گزیده‌ای هزار بیتی از هر یک از این شاعران را بررسی کرده‌ام. در این پایان‌نامه، سعی کردم مشخص کنم که چه عناصر لغوی و چه ساختارهای نحوی، آثار این سه را از هم متمایز می‌سازد.