تاریخ شفاهی ایرانشناسی در فرانسه

باارتباطات فرهنگی ایران و فرانسه به مراتب قدیمی‌تر از روابط سیاسی میان دو کشور می‌باشد. با بررسی تاریخی درمی‌یابیم که از اواخر قرن 16 میلادی به‌تدریج شاهد حضور اولین هیات‌های فرهنگی فرانسوی در قالب میسیون‌های مذهبی در ایران دوره صفوی بوده‌ایم. در اوائل قرن 17 میلادی، لوئی سیزدهم، پادشاه فرانسه هیات فرهنگی مذهبی «کارملیت» را مامور برقراری رابطه سیاسی می‌کند. اما پیش از آن، در فرانسه پژوهش و مطالعه در حوزه‌های مختلف علوم و اندیشه در مشرق زمین و به‌ویژه ایران آغاز شده بود. در قرن شانزدهم اولین کتاب درباره ایران قدیم توسط  «بریسون» (Brisson) نگارش یافته و در قرن هفدهم میلادی «دو ریه» (Du Ryer) فرازهایی از گلستان سعدی را به فرانسه ترجمه می‌کند. سپس مدرسه السنه شرقی در پاریس تاسیس و نخستین مدرسه تدریس زبان فارسی توسط «کولبرت» (Colbert) در سال 1680 راه‌اندازی می‌شود.

کتاب حاضر با عنوان «تاریخ شفاهی ایرانشناسی در فرانسه» برگرفته از مصاحبه و ثبت نظرات و خاطرات 17 نفر از اندیشمندان و صاحب‌نظران معاصر فرانسوی درباره ایران می‌باشد. کسانی که با عشق و علاقه سالیان طولانی از عمر ارزشمند خود را صرف مطالعه و تحقیق درباره کشور عزیزمان و شناساندن ایران زمین به فرانسویان و اروپاییان کرده‌اند.