دیوان مختوم‌قلی فراغی (جلد دوم)

مختوم‌قلی بزرگ‌ترین شاعر ترکمن است که توانسته شعر خود را که آمیخته با دوراندیشی و آینده‌نگری و دانایی خدادادی است در خدمت اعتلای اندیشه‌های پاک اخلاقی، عرفانی و دریافت اعتقادات و عقاید دینی و اجتماعی قرار دهد. یکی از ویژگی‌های شعر و سخن مختوم قلی خِرَدگرایی اوست؛ از این منظر می‌توان او را با رودکی، فردوسی و ناصر خسرو مقایسه کرد که هر سه از شاعران خردگرا و بزرگ ایران هستند.

مختوم‌قلی با فرزانگی تمام، انسان‌ها را به راه راست فرامی‌خواند که راه خداست و شعر خود را با مفاهیم قصص قرآن کریم، احادیث پیامبر و… آراسته می‌کند. در شعر مختوم‌قلی فرهنگ گذشته‌ی مردم ترکمنستان و مردم ایران کهن با همه‌ی کمال اسلامی خود رخ نموده است، آن‌چنان که حضور و تأثیر شاعران بزرگی چون فردوسی، سعدی، حافظ، خاقانی، نظامی، مولوی، سنایی، عراقی، نوائی و دیگران در شعر او به وضوح احساس می‌شود و نشان می‌دهد که با شاعران فارسی‌زبان و عرفای بزرگ ایران و اسلام آشنا بوده، آثار آن‌ها را مطالعه کرده و بهره‌ها گرفته است.