فرهنگ سنتی چین

آنچه تاکنون راهی به روابط میان کشورها،حکومت ها و شناخت مردم شان گشوده،رسوم و فرهنگ دیرینه و سنت های بومی سرزمین ها بوده؛ سنت هایی که ریشه در شیوه ی زیست مردم و تاریخ پیشینیان شان داشته است. چین نیز به واسطه ی پنج هزار سال تاریخ مکتوب و سنت های کهن اش هرگز از این غائله مستثنا نبود است.
کتاب «فرهنگ سنتی چین» توسط سیزده نفر از نویسندگان سرشناس چین و زیر نظر پروفسور چانگ چی جی از اساتید برجسته ی فلسفه و رییس مرکز مطالعات فرهنگی دانشگاه چین هوا ( معتبرترین دانشگاه پکن ) تالیف شده است.
این کتاب نخستین بار توسط انتشارات زبان های خارجی چین در سال 2004 منتشر و تا سال 2007 به چاپ سوم رسید. ترجمه ی این اثر ارزشمند برای مخاطب فارسی زبان، شناخت بن مایه های فرهنگی و فلسفی، روح فرهنگ سنتی چین و شناخت قومی و نژادی این سرزمین و همچنین حیات یکپارچه اش در طول امپراطوری های متفاوت و البته تحولات بزرگ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی چین را فراهم آورده است.
در بخش سوم از فصل هشتم کتاب که اختصاص به طب سنتی چین و مهارت حفظ تندرستی دارد، با عنوان«ویژگی های فرهنگی داروهای چینی» می خوانیم: سون سیمیائو در کتاب نسخه های ضروری ارزشمندتر از هزار قطعه طلا، اخلاقیات مورد نیاز یک پزشک را چنین برشمرده است: یک پزشک هرگز نباید به دنبال شهرت و منفعت طلبی باشد.هر پزشکی که از حرفه ی خود به دنبال غذا و لباس خوب باشد، به خاطر عدم توجه به رنج و عذاب بیمارانش،مورد تحقیر و لعن مردم واقع خواهد شد.وظیفه ی اولیه ی یک پزشک باید حفظ و مراقبت از تندرستی و حیات بیمارش باشد.وی مکرر تاکید میکرد که یک پزشک باید«هیچ چیز نخواهد» و بدون در نظر گرفتن این که بیمارش چه کسی است «خود را وقف درمان بیمارش کند».او باید نسبت به بیمارش محبت عمیقی ابراز دارد و مراقب او باشد….